Dziecięca Grupa Teatralna „Być może” powstała w marcu 2020 roku, a debiutem scenicznym grupy był spektakl „Śni mi się wszystko”, który otrzymał I miejsce w jubileuszowym 35. Festiwalu Teatrów Dzieci i Młodzieży BAJDUREK. Spektakl zdobył również Nagrodę Publiczności. Grupa w 2021 roku za swoje osiągnięcia otrzymała Nagrodę Burmistrza Miasta Gorlice. Podczas wakacyjnych warsztatów  teatralnych w 2021 roku zespół przygotował performatywny spektakl „Felicja Kelicja – fochy i achy”. W listopadzie 2021 roku najmłodsi członkowie grupy wystąpili w koncercie bożonarodzeniowym „Radość Bożego Narodzenia” realizowanym przez telewizję TVP3 Kielce. Grupę tworzą dzieci i młodzież w wieku od 5 do 15 lat.  Młodzi aktorzy występowali również gościnnie w spektaklach : „Dorotka w Krainie Oz”, „Betlejem Polskie”, „Pastorałka” , „Chory z urojenia” w wykonaniu Grupy Teatralnej „Otwarte Drzwi” działającej w Gorlickim Centrum Kultury.

Grupę prowadzi Tomasz Tajak – instruktor ds. teatru i plastyki Gorlickiego Centrum Kultury.

Dzieci należące do grupy:

Monika Adamczyk

Lena Bogdan

 

Lena Belniak


Emilia Cisowska


Nikodem Cisowski


Nastia Gryskow-Szewczyk


Igor Gryskow-Szewczyk


Kuba Jantas

Alicja Kapłon


Hania Kolarzyk


Zosia Kolarzyk


Jeremi Kosiński

Blanka Krupa


Franek Kamiński

Kaja Piórkowska


Daria Piórkowska


Zuzanna Miarecka


Kamilka Pawłowska-Fröhlich


Ewa Przetacznik


Seweryn Pietrzycki


Antoni Rejman

Emilia Stasiowska

Hanna Tajak

Eryk Tuman


Kalina Wszołek

 

Najmłodsi członkowie grupy przygotowują świąteczną niespodziankę.

Grupa obecnie przygotowuje spektakl pt. „Mały Książę”.

W okresie wakacji dzieci z grupy teatralnej „Być może”, prowadzonej przez Tomasza Tajaka, nie próżnowały. Spotykając się na deskach Gorlickiego Centrum Kultury dały wyraz swojej miłości do teatru i prawdziwej, intelektualnej aktywności. Zupełnie samodzielnie przygotowały krótką etiudę o tajemniczym tytule „Felicja Kalicja ochy i achy”.

Tym razem reżyser, Tomasz Tajak, usunął się w cień dając małym aktorom przestrzeń dla prawdziwej, niczym niezmąconej jeszcze, dziecięcej wyobraźni. W ramach wakacyjnych warsztatów pozwolił dzieciom samodzielnie napisać scenariusz, przygotować kostiumy i scenografię, zwizualizować główną bohaterkę – lalkę, a także tchnąć w nią życie ubierając w wymyślone przez siebie emocje. Dzieci same zadbały również o techniczną oprawę spektaklu przygotowując oświetlenie oraz oprawę muzyczną, a także tworząc od podstaw piosenkę, którą w pierwszej scenie wykonała jedna z aktorek.

Premierowy pokaz odbył się we wrześniu, ale mali aktorzy wciąż planują, by wyprowadzić Felicję z sali teatralnej na gorlickie ulice tak, by choć przez chwilę stały się one żywą sceną, a Wy, przechodnie, żywo reagującą, mamy nadzieję, publicznością.

Uliczny projekt domaga się słońca, Felicji Kalicji wypatrujcie więc Państwo na gorlickich ulicach wówczas, gdy rozgrzeje ono miasto pierwszymi, wiosennymi promieniami.

„Śni mi się wszystko” to spektakl inspirowany prawdziwymi snami dzieci, które jak wiadomo często są przekoloryzowane i abstrakcyjne, ale potrafią być również złowieszcze i pełne niepokoju. Sny nawiedzające bohaterki spektaklu wymykają się zasadom logiki. Są bytem niezależnym choć nie istniejącym bez umysłu, w którym mieszkają. Sny w spektaklu to twory przejmujące władzę nad dziećmi, będące niekiedy odzwierciedleniem ich doświadczeń i przeżyć, a czasem składową najbardziej odległych z pozoru myśli. Nieposkromione i wolne sny pozwalają zajrzeć w głąb umysłów śniących dzieci. Przypominają, że podświadomość choć tak bardzo nasza, rządzi się swoimi prawami i nierzadko może ukazywać zaskakujące mechanizmy drzemiące w naszych głowach.

WYGRALIŚMY!
Dziecięca Grupa Teatralna „Być może” ze spektaklem „Śni mi się wszystko” (reż. Tomasz Tajak) zajęła I MIEJSCE (kategoria: teatry dziecięce) w 35. Małopolskim Festiwalu Teatrów Dzieci i Młodzieży BAJDUREK!
Grupa „Być może” zwyciężyła również w walce o Nagrodę Publiczności!!!
Jury Konkursu złożyło podziękowania:
„Dziecięcej Grupie Teatralnej BYĆ MOŻE z Gorlickiego Centrum Kultury w Gorlicach za spójną i konsekwentną inscenizację rozpisaną na czysto brzmiące głosy oraz świadome kreowanie obrazu w fantasmagorycznym spektaklu Śni mi się wszystko.”